Denk wat je wilt

Acceptatie

Veel therapieën zijn gebaseerd op gedragsveranderingen of spitten in het verleden. In dit boek wordt ingegaan hoe je omgaat met jouw gedachten in plaats te vechten tegen situaties.

Iedereen heeft een referentiekader. Dit is gebaseerd op waar je geboren bent, hoe je bent opgevoed en wat je hebt meegemaakt. Ook wel je rugzak genoemd. Maar hoe kan het dat sommige die alle ellendige dingen meemaken die je kan bedenken toch gelukkig kunnen zijn en mensen die alles hebben ongelukkig?

Onze interne dialoog, onze gedachten zijn erg ingenieus. Als je aan iemand vraagt om zich een spruitje voor te stellen zal men negen van de 10 keer de smaak en de geur zo voor de geest kunnen halen. En wanneer je niet van spuitjes houdt trek je van het denkbeeldige spuitje nog een vies gezicht ook. Dat zijn onze gedachten die ons hiertoe in staat stellen. Net zoals we weer dat fijne gevoel kunnen oproepen van een mooie zonsondergang. Maar ook negatieve gedachten kunnen hun eigen leven gaan leven. Maar gebeurtenissen gebeuren nu eenmaal en op veel heb je geen invloed.

Vechten

Vaak proberen we bij het oplossen van problemen door te vechten. Het vechten geeft vaak het gevoel van controle en zelfvertrouwen je doet namelijk actief iets aan het probleem. Verliezen is minder erg dan er niet voor vechten. Maar hoe vecht je tegen zaken die je niet zelf in de hand hebt of niet kan veranderen. Het kost veel energie en je gedachten vertellen je allemaal dingen die niet helpend zijn.

In het boek beschrijft Gijs Jansen de touwtrek metafoor.

Als je toegeeft aan je gedachten en gevoelens en de situatie niet te lijf gaat, verlies je de controle en zal je in de kloof vallen. Maar hoe harder je trekt, hoe harder het monster trekt; hoe meer je probeert om te strijden, hoe zwaarder de strijd wordt. Het is dus beter om het touw los te laten en niet te proberen de strijd te winnen.’ Zo schijft hij. Probeer aan iets niet te denken en het popt de hele tijd op in je gedachten.

Regels

We leggen ons dagelijks regels op, we moeten van alles. Die regels, die gedachten maken dat we ons gestrest of opgejaagd gaan voelen. Er is een oud boeddhistisch gezegde: ‘Als je piekert over dingen die je wel kunt veranderen, is piekeren niet nodig. Als je piekert over dingen die je niet kunt veranderen, heeft piekeren geen zin. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is wel waar. Zoals ik ook schreef in mijn blog over geluk haalt Gijs Jansen ongeveer hetzelfde aan in dit boek. De lat van het nastreven van perfectie ligt zo hoog dat het alleen maar kan falen. Met alle negatieve gevoelens van dien. In het boek staat een oefening die je leert om naar de dingen te kijken zoals ze zijn en niet zoals jij denkt dat ze zijn. Klinkt verwarrend maar als je het leest valt het kwartje, dat weet ik zeker.

Het omdenken is hier op zijn plaats. Alles wat je meemaakt kan je op verschillende manieren uitleggen. Waarom kiezen we dan vaak de reden dat niet helpende is?

Angst

Jansen beschrijft de rol van angst en dat je angst nodig hebt om te groeien. Zoals je in je comfortzone niets leert maar dat je daaruit moet stappen om te groeien. En soms moet je iets spannends doen om je uiteindelijke doel te bereiken. Laat je niet lijden door angst maar laat angst je uitdagen om te groeien. Gijs beschrijft ook dat het niet zozeer niet leuk is om angstige of andere negatieve gedachten te hebben maar dat het belangrijk is dat we dingen niet gaan vermijden. Hij stelt dat lijden een noodzakelijke voorwaarde is voor de herkenning van geluk. Hoe kunnen we weten of het goed met ons gaat als we dat niet kunnen vergelijken met periodes waarin het slecht met ons gaat?

Eyeopener

Tijdens het lezen van dit boek viel bij mij het kwartje. Ik was op zoek waarom ik hier in Nederland vaak een onrustig gevoel had terwijl ik dat in het buitenland niet heb. In een andere blog ga ik verder op dit inzicht in omdat het voor mij erg waardevol was en hopelijk jou ook helpt. De onrust werd veroorzaakt door alle regels die ik mijzelf oplegde (en voor het gemak had ik ook maar ingevuld wat anderen vonden wat ik zou moeten). Door het woord “moeten” te vervangen door “bereidheid” kreeg ik veel meer rust in mijn hoofd. Ik moet bijvoorbeeld het huis schoon maken, maar de vraag ben ik bereid om schoon te maken zodat ik straks in een schoon huis zit maakte voor mij een groot verschil.

Tips

Er staan veel tips in het boek. Een ervan is als volgt beschreven. “Houd je bestemming voor ogen, en probeer zoveel mogelijk te genieten van de reis zelf. Probeer zoveel mogelijk te genieten van het feit dat je onderweg bent, in de wetenschap dat je je bestemming vroeg of laat zult bereiken”.

Voor mij was dit meer een bevestiging dan een tip. Mijn ervaring is als je het leven (of mensen en situaties) met een open vizier benaderd levert het vaak meer op dan dat het je kost.

Tenslotte

Verder in het boek wordt ook beschreven hoe schuld en verantwoordelijkheid zich verhouden en hoe je door het anders te benaderen ook anders kan ervaren. Wat heeft het voor een effect op je wanneer je je naar beneden haalt door een schuldgevoel. Niet alleen tegenover jezelf maar ook tegenover anderen. Dit brengt mij ook op het laatste thema in het boek; ”Liefde”. Liefde voor jezelf en liefde voor een ander. Liefde als tegenpool van angst. Gijs beschrijft door tegen je gevoelens in soms meer liefde te geven dan dat je eigenlijk zou willen je liefde terugkrijgt. En wanneer je geen liefde voor jezelf voelt, je ook geen liefde aan een ander kan geven.

Liefde is nu niet een woord dat ik graag gebruik maar ik weet wel dat wanneer je mensen open en onbevooroordeeld benadert je mooie ontmoetingen kan hebben. Wie goed doet goed ontmoet, zeg maar.

Ik heb het boek met plezier gelezen en er veel van opgestoken of ben er in ieder geval weer eens aan herinnerd. Soms moet je de boodschap vaker en op een andere manier horen voordat het op zijn plek valt. Ik raad het boek absoluut aan voor als je wat meer rust in je hoofd wilt hebben, meer wilt genieten van het leven en wilt accepteren dat het leven nu eenmaal soms echt niet leuk is.

Zoals Gijs Jansen zijn boek afsluit: